سلام بر مادر يازده ستاره پر فروغ 

سلام بر مادر مهدي (عج)

باغ شکوفه می کند به يمن نام فاطمه

 سرو قيام می کند به احترام فاطمه
روز حساب ماه من، ز پرده می شود برون

 حجاب اگر برافکند ز رخ امام فاطمه
سحر اگر ز چشم جان، نگه کنی به آسمان

 سکه خورشيد زند فلک به نام فاطمه
دولت شب به سر شود، دور جهان دگر شود

تيغ کشد چو نور حق به انتقام فاطمه
بهار می رسد ز راه، می شکفد دوباره ماه

 اگر به گوش باغها رسد پيام فاطمه

 

***

آن شب

آن شب زمين مكه بر خود ناز مى‏ كرد
با ناز خود درهاى رحمت باز مى‏ كرد

آن شب حرم سر تا قدم حق را هدف بود
گوياى تكبير بلال از هر طرف بود

آن شب شفق در باغ دلها لاله مى ‏كاشت
آن را به عشق يار هجده ساله مى‏ كاشت

آن شب سحر سجاده ‏ى دل باز مى‏ كرد
قامت به قد قامت، مودّت ساز مى ‏كرد

آن شب فلق شعر گل مهتاب مى‏ خواند
از بهر غم، شادى، حديث خواب مى ‏خواند

آن شب سپيده جامه بر تن چاك مى‏ كرد
گرد ملال از روى احمد پاك مى‏ كرد

آن شب زمان چرخ و فلك را تاب مى ‏كرد
كلك قضا لوح قدر را آب مى‏ داد

آن شب زمين آبستن شور و شعف بود
غواص دل آماده‏ ى صيد صدف بود

آن شب منا شعر مباركباد مى‏ خواند
زيبا سرود آن شب ميلاد مى‏ خواند

آن شب خديجه بود و درد بار دارى
از باردارى بود كارش بيقرارى

آن شب ز تنهايى روانش رنج مى ‏برد
رنج شكوفايى به پاى گنج مى‏ برد

آن شب زنان مكه بر او پشت كردند
از او بريدند و نكوهش مشت كردند

آن شب درّ ناسفته ‏اى، بحر كرم سفت
طفلى كه بودش در رحم با او سخن گفت

آن شب ميان آن دو اسرارى مگو بود
وقت شكوفايى نخل آرزو بود

آن شب به مادر از بهشت و حور مى ‏گفت
از مرگ ظلمت در ديار نور مى‏ گفت

آن شب سحر آهنگ شادى ساز مى ‏كرد
در را براى صبح صادق باز مى‏ كرد

آن شب خديجه بود و آه جانگدازش
لطف خداى مهربان و سوز و سازش

آن شب بهشتى بانوان امداد كردند
با يارى خود قلب او را شاد كردند

آن يك به دستش ساغرى آكنده از مُل
آن يك برايش سندس و استبرق و گل

آن يك به پايش با ترنم لاله مى ‏ريخت
لبخند از لب در، ديار ناله مى‏ ريخت

آن يك برايش باده در پيمانه مى ‏كرد
آن يك پريشان گيسوانش شانه مى ‏كرد

مريم به گوشش آيه انجيل مى‏ خواند
آسيه بهرش داستان نيل مى‏ خواند

سارا برايش عود و عنبر دود مى ‏كرد
او را مهيا بهر يك مولود مى‏ كرد

ناگه خدا از راز هستى پرده برداشت
آهنگ فتح نور در شهر سحر داشت

تا مصطفى را ابتران ابتر نخوانند
شعر هجا در وصف پيغمبر نخوانند

ام القرا آيينه دار نور گرديد
چشم كج انديشان عالم كور گرديد

كون و مكان را ذات حق زيب و فرى داد
بر خاتم پيغمبرانش دخترى داد

آن هم چه دختر نازنين و ناز پرور
دختر نه بلكه بر يتيم مكه، مادر

بالاتر از او بين زنها دخترى نيست
در امتحان همسرى شد نمره ‏اش بيست

هر تار مويش آيه حبل المتين است
بر حلقه ‏ى انگشتر خاتم، نگين است

آمد به دنيا عصمت كبراى سر مد
ام‏ الائمه فاطمه ام ‏محمد

آمد به دنيا شاهكار كلك خلقت
گنجينه شرم و حيا و كان عصمت

آمد به دنيا آنكه نورش منجلى بود
معراج احمد بود و منهاج على بود

آمد به دنيا آنكه هستى هست مستش
از مستى هستى بشر شد پاى بستش

گر او نبودى هستى عالم نبودى
مشهودى از آب و گل و آدم نبودى

گر او نبودى زندگى بى محتوا بود
در پرده ابهام آيات خدا بود

او رحمتى بر رحمةللعالمين است
او زينت آيات قرآن مبين است

بر جسم ختم‏ الانبيا روح است زهرا
بر كشتى عدل على نوح است زهرا

آئينه دار نهضت پيغمبر است او
بهر پدر دلسوزتر از مادر است او

مظهر خدا هست و خدا را اوست مظهر
ساقى على هست و على را اوست كوثر

شرمنده از نور جمالش آفتاب است
درس نخستين بر زنان حفظ حجاب است

لبهاى ختم الانبيا بوسيد دستش
پيمانه صبر على گرديد مستش

از بس كه داده ذات حق قدر و مقامش
قد قامت احمد بود از احترامش

بى فاطمه نام نبى معنا ندارد
فرقى على با حضرت زهرا ندارد

 ژوليده نيشابورى

 

 

 

مسافرت فرشته

دريا غريق مرحمت بي كران تو

هفت آسمان تجلي رنگين كمان تو

خورشيد ناز مي كشد از ذرهاي خاك

آنجا كه صبح مي گذرد كاروان تو

صدها فرشته بال نهادند بر زمين

تا دامن خديجه شود ميزبان تو

بهتر شد آن زنان قريشي نيامدند

حوا و مريم اند پرستار جان تو

بر قلبهاي خسته ما هم نزول كن

اي جبرئيل تا به سحر هم زبان تو

يك شاخه ياس در دل مجروح كاشتيم

 تنها به احترام مزار نهان تو

در بارش است رحمت بي حد ابر تو

پنهان شده است مثل شب قدر قبر تو

تسبيح تو كه تربت حمزه به قاب داشت

در سينه اش شميم دعاهاي ناب داشت

از كور نيز وقت سخن رو گرفته اي

هر چند چهره تو ز نور احتجاب داشت

در شكر روز ه ا ي كه در سه افطار با تو بود

دستت براي خواهش سائل جواب داشت

جسمت نخواست رخت عروسي به تن كند

از بسكه از بساط جهان اجتناب داشت

با عطر يازده سحر اين باغ آشنا ست

هر چند عمر مادر گلها شتاب داشت

بيتي به شعر صائب تبريزي آمده است

آن شاعري كه طبع روان همچو آب داشت

((چون صبح زندگاني روشندلان دمي است

آن هم دمي كه با عث احياي عالمي است ))

اي جلوه شكوه و جلال پيمبري

تو حجت هميشه به آل پيمبري

قد راست كرده بود و تنومند مانده بود

از آب چشمه ي تو نهال پيمبري

آنجا كه بحث كيفيت عرش مي شود

جز سينه ی تو نيست مثال پيمبري

مرهم به زخم هاي احد بيشتر بنه

تو با خبر هميشه ز حال پيمبري

كمتر به سينه جاي بده بوسه ي نبي

جاري شده است اشك زلال پيمبري

اين لحظه هاي اخر از احمد جدا مباش

اسوده نيست بي تو خيال پيمبري

قدري صبور باش بهشت دل نبي

تو زود مي رسي به وصال پيمبري

چون تو تمام آينه خلق احمدي

هر روز روز تو ست به سال پيمبري

ايام شادماني و روز ولادت است

هنگام شاد بودن و وقت عبادت است

در مصحف خداي تعالي نوشته بود

اين نور با طهور ولايت سر شته بود

پيش از شروع خلقت اين خاك و آسمان

اين دانه را به مزرعه عرش كشته بود

از بسكه بود دست توسل به سمت تو

هر گوشه اي ز چادر تو رشته رشته بود

چندي به التماس زمين كرده اي نزول

اين آخرين مسافرت يك فرشته بود

عالم هنوز طعم محبت به جان نداشت

حب تو در صحيفه مومن نوشته بود

ما را ببخش مدح تو كوثر نداشتيم

ما غير چند واژه ابتر نداشتيم

هر دختري كه ام امامت نمي شود

يا مادر پيمبر رحمت نمي شود

در مجمع خلايق حق فاطمه يكي است

اين وحدت است شامل كثرت نمي شود

آنجا كه پاي كفو علي هست در ميان

هر دختري كه لايق وصلت نمي شود

از اينكه آب مهريه ات بود روشن است

هر خانه اي كه خانه رحمت نمي شود

فردا بيا كه باز قيامت بپا كني

اي بانويي كه بي تو قيامت نمي شود

با اشتياق سمت صراط آوريد رو

زهرا بدون برگ شفاعت نمي شود

اين سينه باز حال و هواي مدينه خواست

 يا رب دعاي كيست اجابت نمي شود

آخر مدينه راز پس پرده داشته است

آخر مدينه يار سفر كرده داشته است

لطف مدام حضرت ياسين به دست توست

آري دعا به دست تو آمين به دست توست

آنجا كه سينه در تب اندوه سوخته است

 آرامش دوباره وتسكين به دست توست

پير خمين جلوه ي فرزندي ي تو داشت

 يعني كه عزت و شرف دين به دست توست

آنجا كه ابر فتنه گري سايه گسترد

نابودي تمام شياطين به دست توست

اسلام با دعاي تو پيروز مي شود

آري كليد فتح فلسطين به دست توست

اين انقلاب جلوه اي از كوثر تو بود

بر روح تو سلام خدا و دو صد درود

 

سروده جواد محمد زماني

 

 

دوبيتي

ای شأن نزول آیه های کوثر

از آسیه و هاجر و مریم برتر

وقتی که خدا تو را به احمد بخشید

فرمود به او : صَلِّ لِرَبّک وَالنحَر

سروده سید محسن سادات خلردی

 

ذات سرمدی مدح تو را می گوید

عفّت ز قدم های تو رَه می جوید

از سینه ی تو عطر جنان می آید

وقتی که محمد تو را می بوید

سروده سید محسن سادات خلردی

 

توصیف تو برتر از عقول و ادراک

در مدح تو خالق تو گفته لَولاک

بی فاطمه ام نمی شد هر گز ممکن

خَلق علی و احمد و خَلق افلاک

سروده سید محسن سادات خلردی

 

در باغ نبوت از نهال توحید

هنگام سحر گلی شکوفا گردید

چون غنچه ی گل ، خدیجه خندید چو دید

زهرا چو گُل محمدی می خندید

سروده مردانی

 

جبریل به عرش نقش کوثر زده است

طوبی گل تسبیح به پیکر زده است

از خانه ی کوچک محمد امشب

خورشید زمین و آسمان سر زده است

سروده استاد موید

 

نور دگری به بیت احمد آمد

محبوب رسول حیّ سرمد آمد

تا عطر وجودش همه عالم گیرد

زهرا ، گل گلزار محمد آمد

سروده حامد

 

بر عالمیان رحمت بیحد آمد

زیبا گهر رسول امجد آمد

تبریک به شیعیان اهل عالم

چون فاطمه دختر محمد آمد

سروده کربلایی

 

عالم زفروغ احمدی لبریز است

از جلوه حیِ سرمدی لبریز است

میلاد بتول است و فضای مکه

از عطر گل محمدی لبریز است

سروده  موید

 

بر کوکب آسمان عصمت صلوات

بر فاطمه گوهر نبوت صلوات

بر مادر یازده امام برحق

از صبح ازل تا به قیامت صلوات

سروده محمد نژاد

 

زهرا که گل سر سبد آل عباست

انوار خدایی زِ جمالش پیداست

در قدر و جلالتش چه گویم زین بِه

زهراست محمد و محمد زهراست

سروده کربلایی

 

تو منشأ خیر و برکاتی زهرا

مجموعه بهترین صفاتی زهرا

بین تو و پیغمبران فرقی نیست

مستوجب ذکر صلواتی زهرا

سروده لطیفیان

 

بر چرخ عفاف نور سرمد زهراست

محبوبه حق ، دختر احمد زهراست

خاتون قیامت است و بانوی بهشت

سر سلسله آل محمد زهراست

سروده قاضی

 

بر آینه ی جمال داور صلوات

بر آبروی آل پیمبر صلوات

بر فاطمه ای که شد به شأنش نازل

از سوی خدا سوره کوثر صلوات

سروده حافظی

 

ای اولین زنی که به مردان سرآمدی

سر تا قدم تجسم اوصاف سرمدی

کانون عشق و عاطفه یعنی که فاطمه

آئینه ی تمام نمای محمدی

سروده موحدیان

 

این مژده ی جانبخش ز سرمد آمد

میلاد  یگانه بنت احمد آمد

ای شیعه تو را دهم بشارت امشب

یکدانه گل باغ محمد آمد

سروده شیدا

 

آن زن که به مُلک آفرینش یکتاست

در وادی عصمت و شرف خیرِ نساست

جز او نبود امّ ابیها به جهان

آن نور دو دیده ی محمد زهراست

سروده شائق

 

 

 

امشب همه جا جشن مبارکباد است

دلها همه از مقدم زهرا شاد است

از بهر محمد و خدیجه صلوات

روشن همه جا ز نور این اُولاد  است

وبلاگ استاد سروعلی

 

این جشن وسرور سرمدی مارابس

از فاطمه یک خوش آمدی مارابس

لبخند به لب مهدی زهرا باشد

عطری زگل محمدی مارا بس

وبلاگ استاد سروعلی

 

خدا کند اثری حق به آه ما بخشد

بصیرتی به دل عُذر خواه ما بخشد

به احترام محمد چه میشودکه خدا

شب ولادت زهرا گناه ما بخشد

وبلاگ استاد سروعلی

 

نظرات شما عزیزان:

نويسنده : نيک انديش | تاريخ : یک شنبه 22 خرداد 1390برچسب:شعر , اشعار , اشعارولادت , اشعارولادت , اشعارولادت حضرت زهرا , اشعارولادت حضرت فاطمه,

| نوع مطلب : <-PostCategory-> |